Woensdag 31 augustus 2016.

Afgelopen zaterdag zijn we aangekomen op camping Boflaten in Vang. Weer een camping aan een groot meer. Hoge steile bergen rondom, kaal op de top, bos halverwege en aan de schuine voet hier en daar lieflijk groen grasland met witgeschilderde boerderijen en hun roodgeschilderde schuren. Het weer is onstabiel, sinds anderhalve week hebben we twee dagen regen of flinke bewolking en 1 dag zon met bolle witte wolken. Gisteren miezerde het de hele dag, vandaag is het bewolkt dus morgen verwacht ik weer een zonnige dag.

De vorige twee campings waar we verbleven lagen bij plaatsjes aan een fjord. Bij beide plaatsjes meren cruiseschepen aan. Beide dorpen hebben twee supermarktjes en een souvenirwinkel. In Eidfjord wandelen de cruisetoeristen door het dorp, daarom zijn daar nog een aantal terrasjes en een VVV waar ansichtkaarten worden verkocht. In Olden stappen de toeristen in de bus om de Briksdalsbreen gletsjer aan het einde van het dal te bekijken. Olden is dan ook een saai dorp.

Maar de twee campings waren mooi, beide gelegen aan een fjord.

De eerste camping, Myklatun, was by Ovre Eidfjord. In dat plaatsje is een Natuur-voorlichtingscentrum over de hoogvlakte de Hardangervidda. Daar zagen we een prachtige film over dit gebied, gefilmd vanuit een helikopter en vertoond op een cinemascopisch scherm, alsof je in de helikopter bent. Zittend op een veilige stoel ging ik volledig mee, wiekte door de canyon tussen hoge bergen, schroefde langs een krachtige waterval omhoog en scheerde over rotsachtige vlakten en plakken sneeuw bovenop de Hardangervidda. Het was zo mooi dat Albert en ik een uur later de film nogmaals gingen zien, omdat het zo mooi was en om de beelden te verwerken.

Een dag later maakten we een wandeling naar de oudste tunnel van Noorwegen die 24 meter lang is. We liepen door twee onverlichte tunnels om er te komen. Best eng.

De tweede camping, Grytta, ligt ten zuiden van Olden, aan het meer Oldevatnet. Mooi gelegen, zie de foto’s. In dit gebied bezochten we de Briksdalsbreen, een gletsjer van het Jostedalsbreengebied waar men vrij dichtbij kan komen. Ik wandelde de steile weg er naartoe, langs een hoge waterval, Albert liet zich rijden in de ‚trollcar’ want hij heeft momenteel moeite met het wandelen van steile hellingen.

Nu zitten we in een gebied dat lang niet zo toeristisch is als de vorige twee plaatsen. In het kleine dorp Vang is een supermarkt, een bank en een gemeenschapscentrum. Een gewoon Noors dorp.

De kleine supermarkt heeft heel weinig en duur vlees in het schap, wel heerlijke Noorse zalm volgens Albert. De (Nederlandse) campinghoudster vertelde me dat er weinig vlees verkocht wordt omdat dorpsbewoners in oktober en november elanden, herten en wilde varkens schieten (wat goed gereglementeerd is) en daar een jaar vlees van hebben. Vegetarische vervanging verkoopt men hier ook niet, daarvoor moeten we naar Fagernes, zo’n 45 kilometer verderop.

Er is weinig te vertellen op het gebied van vogels. Op alle campings trippelen kwikstaartjes en zo nu en dan vliegen er een aantal bonte kraaien en eksters. Geen merel te zien. Wel zag ik zojuist een musje, maar het is geen huismus want deze heeft een vrijwel geheel bruin kopje. Ik kan mijn vogelboek niet raadplegen want het boek is zoek. Die kwikstaartjes zijn wel leuk, een enkele keer zit er een op het bovenraam of voor het grote raam en ze badderen in de plasjes op het dak van de caravan.

Het zwerk trekt weer dicht. het is ongeveer 14 graden buiten.

Tot de volgende Reismee.